Op 4 december 1984 werd mij het leven geschonken door een vrouw uit Laren (NH), bevrucht door een Westfriese man. Vanaf het moment dat ik mama en papa kon zeggen noemde ik ze ook zo. Ik groeide op in Harderwijk, waar al op de basisschool mijn talent voor wiskunde, toen het nog heerlijk naief rekenen heette, naar boven kwam. Ook op de middelbare school haalde ik zonder veel moeite goede cijfers, mijn vrije tijd hoefde ik (gelukkig) niet in huiswerk te steken. Een beetje op de bank hangen met vrienden was veel leuker.

Na de middelbare school begon het grote avontuur van de universiteit. Enschede had ik al uitgekozen voor ik mijn studie koos. Met een aantal vrienden kozen we voor Twente, al weet ik niet precies meer waarvoor. Waarschijnlijk een combinatie van dichtstbijzijnde technische universiteit en Grolsch. Echter, de droom van samen een huis huren en voortzetten wat we de hele middelbare schooltijd al hadden gedaan (lantefanteren) brokkelde langzaam af toen mensen begonnen te kiezen voor een andere stad of bleven zitten. Op het moment ben ik nog de enige overgebleven Enschedeër in mijn Harderwijkse vriendengroep.

Op de Universiteit Twente ben ik begonnen met de studie Informatica. Enthousiast begon ik hiermee, niet wetende wat in wat voor deceptie dit zou uitdraaien. Het eerste trimester ging nog goed, daarna takelde het af door verschillende redenen. Het enige wat mij nog kon boeien in de studie waren de wiskunde vakken. Daardoor besloot ik aan het einde van het collegejaar over te stappen naar TW. Na deze beslissing raakte ik een beetje in de put. Ik had geen reden om nog naar de informatica-colleges te gaan, maar ik had ook niets anders te doen. Ik begon te twijfelen aan mijn keuze voor wiskunde, stomweg omdat ik niet anders te doen had.

Al na de eerste dag van de intro wist ik dat ik goed had gekozen. Wat een opluchting. Een fantastiche groep en fantastiche ouders bezorgden me een fantastische intro. Zelfs toen mijn vriendin het tijdens de intro uitmaakte, zorgden mede-wiskundigen (die ik pas een week eerder had leren kennen) ervoor dat ik er snel bovenop kwam. Na de intro wist ik dat Abacus hét moest zijn voor mij. Ik ging in de eerstejaarscommissie, rolde de CoCo en TeBaCo binnen en mocht als hoogtepunt deel uitmaken van de TWIK, een geweldige ervaring. Abacus haalde mij uit de put waar ik door informatica in was beland. Daarom wil ik nu al wat terug doen. Ik kan nu al niet zonder Abacus en het lijkt me prachtig om deze vereniging een jaar te mogen leiden.

Genoeg semitragisch geneuzel over het verleden, laat ik nu eens vertellen wat mij hedendaags bezig houdt. Mijn grootste hobby is muziek en voor al het kopen hiervan. Uit principe download ik niet illegaal muziek. Al is het niet fysiek, ik blijf het diefstal vinden. Mijn muziekcollectie bestaat op het moment uit zo’n 160 cd’s. Mijn smaak is erg divers, van the Prodigy tot the Beatles en van Pink Floyd tot Muse. Desalniettemin komen de meeste top-40-nummers er bij mij niet in. De beste band aller tijden vind ik Queen. Op één of twee albums na hebben zij alleen maar topalbums gemaakt. Helaas ontdekte ik ze pas na de dood van Freddy Mercury, dus ik heb ze nooit live mogen aanschouwen. Mijn keuze in de hedendaagse muziek verandert snel. Elke maand (of zelfs minder) ontdek ik wel een nieuwe band waar ik het album van moet hebben. Mocht je geïnteresseerd zijn in was ik boeiend vind op het moment, spreek me er gerust een keer over aan, ik praat er graag over.

Een andere hobby van me is poker, pas het afgelopen jaar geleerd bij Abacus. De pokeravonden beschouw ik toch wel de topavonden van Abacus. Ooit hoop ik het toernooi te winnen, maar met een finaletafelplaats het komende jaar stel ik mij tevreden. Stilletjes hoop ik op een bestuursfinaletafeltje. Poker op internet heb ik wel geprobeert, maar haalt het bij lange na niet bij het echte poker. Bij poker hoort het kijken naar je tegenstander, de schok van rockets proberen te verbergen en slap ouwehoeren, al dan niet om je tegenstander af te leiden.

Ter afsluiting van dit stukje wil ik graag melden dat ik erg veel zin in komend jaar, ik vind het een eer om voorzitter te mogen zijn van Abacus, dat afgelopen jaar zoveel voor me heeft betekend. Om middelpunt van Abacus te zijn lijkt me een ervaring om nooit te vergeten.