Lieve lezer,

 

Op dinsdag 9 september ergens rond een uur of 10 ‘s avonds klonk een hamerklap. En sinds die hamerklap heb ik de eer en het genoegen mijzelf een jaar lang secretaris en commissaris interne betrekkingen te mogen noemen van het 47^ste bestuur des W.S.G. Abacus. Een taak die ik ga proberen uit te voeren met zoveel mogelijk zorg, liefde en aandacht. Dit stukje op de website is bedoeld om de persoon achter de bestuurder te leren kennen. Om mij wat beter te leren kennen begin ik gewoon lekker bij het begin.

 

Het begon allemaal op 22 maart 1994 in Breda, Noord-Brabant, daar werd een meisje maar liefst 6 weken te vroeg geboren. Toen was ik al verschrikkelijk ongeduldig. Haar ouders besloten haar Wietske Adriana Petronella Bastiaansen te noemen. Met als gevolg dat op mijn ID-kaart staat dat ik W.A.P. Bastiaansen heet. Wat er later dan weer voor zorgden dat ik in de doegroep Totally Wappie belande, maar nu gaan we wel heel erg snel.

 

De eerste vier jaar van mijn leven woonde ik in Rijsbergen, waarna mijn vader heel graag nog een keer een huis wilde bouwen. Zodoende dat mijn vader, moeder en schattige kleine zusje Fenne verhuisden naar het kleine, kleine, Klein-Zundert. Hier ging ik naar de basisschool. Vroeger vond ik leren totale onzin en zonde van mijn tijd. Waarom zou je willen kunnen schrijven of rekenen? De hele basisschool voerde ik dan ook zo min mogelijk uit. Ik heb zelf 5 jaar lang geen interpunctie gebruikt. Nu als secretaris baal ik vaak dat ik vroeger niet gewoon netjes mijn best deed om foutloos te kunnen schrijven.

 

Na 8 jaar begon het eerste grote avontuur, ik ging naar de middelbare school in Etten-Leur, 12 kilometer verderop. Iedere dag 24 kilometer fietsen. Toch was dat fietsen een van de leukere dingen aan die tijd. Samen met mijn vriendinnen roddelde, kletsen & lachten we wat af of de fiets. Vaak bedachten we hele bedrijfsplannen voor ijssalons langs de kant van de weg. In VWO 4 had ik zowel wiskunde b als d, wiskunde d had ik samen met 4 jongens. Ik was dus echt een beetje de prinses van het cluster. In de drie jaar wiskunde d heb ik goed kunnen oefenen in het enige meisje zijn, iets wat me in mijn bestuur nog iedere dag van pas komt.

 

Mijn docent wiskunde d zei op een dag tegen mij dat ik echt wiskunde moest gaan studeren. Ik dacht eerst dat mijn docent gek was geworden, maar uiteindelijk was het voor mij de beste en meest logische keuze. Ik wist dus al vrij snel dat het wiskunde werd, toen werd het een beetje de vraag waar ik dat ging doen. Delft trekt me niet, Eindhoven vond ik dicht bij huis, het voelde alsof ik door mijn middelbare school liep. Omdat ik altijd alles al graag net een beetje anders deed dan andere ging ik lekker in Enschede kijken. En toen werd ik simpelweg verlieft op de campus.

 

Mijn tijd in Enschede wordt vooral getekend door Abacus, al vanaf mijn meeloopdag wist ik dat ik in de eerstejaarscommissie wilde. In mijn eerste jaar heb ik in de eerstejaarscommissie gezeten. Voor mij het begin van actief zijn. Al in de eerstejaarscommissie pakte ik veel op en vond alles even leuk om te organiseren. Maar de mini-almanak was toch echt wel mijn hoogtepunt. Maanden heb ik over niets anders gepraat. Dit resulteerde er ook in dat in mijn tweede jaar voorzitter werd van de ABBA. Daarnaast zat ik ook nog in de Kaleidoscoopdagcommissie, Twick-In 2014 en de collagecommissie. En toen ineens leek het zo logisch: bestuur gaan doen bij W.S.G. Abacus.

 

Of ik bestuur wilde doen was dus nooit echt een vraag. Maar welke functie vond ik wel heel lastig. Ik heb behalve penningmeester alles wel willen doen. Toen ik uiteindelijk het advies kreeg om secretaris/intern te worden kon ik me al vrij snel totaal niet meer voorstellen om een andere functie te gaan doen. Op het moment van schrijven is net onze eigen constitutieborrel achter de rug en begint langzaam het besturen een klein beetje te wennen. Toch blijft het voor mij nog iedere keer bijzonder als je aangesproken wordt als bestuur.

 

In de schaarse tijd die overblijft naast studeren en Abacus, loop ik graag hard. Ik ben hier een jaartje geleden mee begonnen, het is zeker niet mijn grootste talent. Maar ik haal er ontzettend veel plezier en voldoening uit. Meedoen aan de batavierenrace vorig jaar was voor mij echt een hoogtepunt. Ik train op dit moment erg hard om de slotetappe te kunnen lopen. Daarnaast kook en bak ik graag. Ik lig graag uren in de zon. En hang ontzettend graag onzin op met mijn lieve huisgenoten uit Huize Bieramide. Zo zijn zij er heilig van overtuigd dat ik vroeger in brabant alleen maar frikadellen at. Verder mag je me altijd wakker maken voor een avondje karaoke. Als echte brabander ben ik van een feestje hier en daar ook niet vies.

 

Ik hoop dat je na dit verhaal iets meer weet over mij, wil je nog meer weten? Kom vooral een keer langs voor het welbekende informele gesprek, ik zal zorgen dat de theevoorraad in de kast goed is aangevuld. Want ik zie dat, als diehard theeleut, toch wel een beetje als mijn persoonlijke taak.

 

Veel liefs!

Wietske Bastiaansen