Een rekenwonder! Dat was de uitspraak die meneer Daan van groep 8 over mij deed op de basisschool. Hoe trots was ik toen wanneer mijn rekenvaardigheden werden geprezen. Meestal was een negen voor mij een cijfer waar ik akkoord mee ging en was een zeven eigenlijk wel laag. Toen ik vertrok naar de middelbare school werd mijn streven echter naar een lager niveau verplaatst, alleen wiskunde bleef mijn echt sterke punt. Toen ik mijn eindexamen had gehaald en in Enschede ging studeren werd het anders. Ik merkte dat ik in een plek was beland waarin iedereen vroeger goed was in de wiskunde. Ik was geen uitzondering meer, ik was een gemiddelde.

Sindsdien heb ik een dubbelleven. Aan de ene kant mijn studentenleven in enschede, waarin studie tot voor kort voorop stond. ik kook hier en doe het huishouden. Ik doe mijn eigen was en mijn wekelijkse schoonmaaktaak voor de flat. Ik speel elke maandagavond tafeltennis en ben aanvoerder van team 5 in de competitie. Daarnaast heb ik ook veel hardgelopen en probeer dat ook vol te houden, hoewel ik het de laatste tijd te druk heb met andere dingen.
Het leukste dat ik over mij kan vertellen speelt zich echter af bij Abacus. In de afgelopen twee jaar dat ik lid ben heb ik mij zo actief gemaakt als maar mogelijk was naast mijn sport- en studieagenda. In mijn eerste collegeweek is mij gevraagd of ik samen met een tweedejaars een triviantavond wilde organiseren. Als ik toen zou hebben geweigerd zou mijn studie er totaal anders uit hebben gezien. Die keuze is bepalend geweest voor mijn activiteit van de rest van mijn studietijd. Sindsdien heb ik mij ook in de eerstejaarscommissie kunnen plaatsen als voorzitter, heb ik in de TeBaCo gezeten en in de evaluatiecommissie. Het jaar daarop heb ik als razende reporter voor een degelijke toevoeging gezorgd in de Ideaal!. Tweemaal heb ik mij als doegroepouder ingezet voor de eerstejaars tijdens de introductie, iets waar ik heel goeie herinneringen aan heb. Uiteindelijk ben ik voorzitter geworden van W.S.G. Abacus, waar ik erg trots op ben.

Aan de andere kant heb ik mijn leven in Tilburg, waar ik regelmatig tennis en poker. De was wordt voor mij gedaan en er wordt heerlijk voor mij gekookt. Hoewel de reistijd van ruim drie uur lang lijkt, is die het zeker waard om mijn ouders en oude makkers weer te zien. Het weekend is voor mij een drukke maar heerlijke manier van intensieve ontspanning waarin ik oude vrienden weer op kan zoeken. Omdat het maar twee dagen zijn en vanwege de lanhge reistijd weet ik mijn weekenden altijd helemaal vol te plannen, zodat er voor uitrusten in de vorm van extra slaap weinig terecht komt.

Tot slot houd ik erg van lekker eten. Als gevolg hiervan is mijn voorraadkast bijna altijd leeg. Allerhande koeken en snoepgoed gaat er bij mij vrijwel altijd in, mat name drop is voor mij een echte lekkernij. Gelukkig is mijn vertering dusdanig snel dat ik bij het avondeten weer genoeg trek heb om minstens evenveel te eten als een ander, zo niet meer. Met name in Tilburg heb ik deze reputatie naar voren weten te brengen en ik heb zelfs op een vakantie van drie weken iedere dag gezorgd voor een gemakkelijke afwas, er was nooit iets over na het avondeten.

Dat ben ik in een notedop. Hoewel deze beschrijving alles behalve compleet is aangezien mijn voorliefde voor Guusje niet eens is genoemd, zijn de voor mij meest belangrijke zaken wel naar voren gekomen.
Ik zou zeggen: Gaan met die banaan! En houdoe!