Gegroet!

Oef. Ik ben de oudste van het stel. En ik heb, schande, schande, geen wiskunde gestudeerd.
Tja, toen ik zo'n 38 jaar geleden in Utrecht ging studeren was het voor mij een uitgemaakte
zaak: ik ging natuurlijk wis- en natuurkunde studeren. (Hoezo `harde knip'? Hoezo
Twents onderwijsmodel? Het collegegeld was net verhoogd van 200 gulden naar 1000 gulden:
dat was schande!)

Toen ik echter in het derde werkcollege analyse 0 = 0 + 0 moest bewijzen, zat ik al gauw bij
de sterrenkundecolleges. Later kroop toch het bloed waar het niet gaan kon: ik wilde
dingen kunnen uitrekenen wat anderen niet konden uitrekenen. (Ik had daarbij toch wel veel
geluk dat de eerste `computers' gemaakt werden; geen Matlab trouwens, geen C++, alleen
een enkele variant op Maple; nu nog steeds.)

Ruim vijf jaar deed ik erover, voor een studie van vier jaar, niet modaal dus, en geen
excuus zoals bestuurswerk of commissiewerk, maar gewoon gelanterfanterd meer dan een
jaar lang. Maar na vier jaar brak het licht door. Ik ging theoretische natuurkunde
doen, wat voor mij persoonlijk de ideale mix is gebleken van wiskunde, natuurkunde met
fundamentele vragen: kijk 's nachts naar de sterrenhemel, dan zie je mijn drijfveer.

Van het één kwam het ander en voor ik het wist zat ik op een phd-plaats op het gebied
van elementaire deeltjes in Utrecht bij een wel erg slimme man (en inmiddels ook
Nobelprijswinnaar), Gerard 't Hooft. Toch wel met een beetje trots kan ik vermelden dat
ik (nog steeds) een van de weinigen ben die iets samen met hem gepubliceerd heb. En
met nog meer nederigheid moet ik ook toegeven dat hij het meeste bijdroeg in dat artikel.

Daarna van hot naar her; in plaats, maar ook in faculteit: natuurkunde, informatica en
de laatste vele jaren wiskunde. En vooral: nu Abacus! Een van de drijfveren om adjunct
van Abacus te worden waren voor mij de CvB-plannen die grote veranderingen op de UT
teweeg zouden brengen. Misschien is dit stukje schrijven niet ideaal(!) zo'n paar dagen
voor de grote U-raadbijeenkomst waarin knopen gehakt gaan worden, maar: Allemaal 15EC
vakken? Meer samenwerken? En nog erger: Geen TW meer en dus ook geen Abacus meer?
Of 15EC vakken en daarom geen Abacus meer?

Dat er iets moet gebeuren op het gebied van efficientie is duidelijk. Maar dat laatste
is denk ik het slechtste dat kan gebeuren. In deze paar maanden heb ik tot mijn grote
genoegen kennis gemaakt met een heel sociale kant van TW studeren: Abacus!

Dit was mijn relaas. Tot ziens, of, zoals mijn vrouw Dejana zou zeggen, ????????!

Ruud van Damme